1 ἠ̃σαν δὲ αὐτω̨̃ ἐγγίζοντες πάντες οἱ τελω̃ναι καὶ οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀκούειν αὐτου̃ |
2 καὶ διεγόγγυζον οἵ τε Φαρισαι̃οι καὶ οἱ γραμματει̃ς λέγοντες ὅτι οὑ̃τος ἁμαρτωλοὺς προσδέχεται καὶ συνεσθίει αὐτοι̃ς |
3 εἰ̃πεν δὲ πρòς αὐτοὺς τὴν παραβολὴν ταύτην λέγων |
4 τίς ἄνθρωπος ἐξ ὑμω̃ν ἔχων ἑκατòν πρόβατα καὶ ἀπολέσας ἐξ αὐτω̃ν ἓν οὐ καταλείπει τὰ ἐνενήκοντα ἐννέα ἐν τη̨̃ ἐρήμω̨ καὶ πορεύεται ἐπὶ τò ἀπολωλòς ἕως εὕρη̨ αὐτό |
5 καὶ εὑρὼν ἐπιτίθησιν ἐπὶ τοὺς ὤμους αὐτου̃ χαίρων |
6 καὶ ἐλθὼν εἰς τòν οἰ̃κον συγκαλει̃ τοὺς φίλους καὶ τοὺς γείτονας λέγων αὐτοι̃ς συγχάρητέ μοι ὅτι εὑ̃ρον τò πρόβατόν μου τò ἀπολωλός |
7 λέγω ὑμι̃ν ὅτι οὕτως χαρὰ ἐν τω̨̃ οὐρανω̨̃ ἔσται ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλω̨̃ μετανοου̃ντι ἢ ἐπὶ ἐνενήκοντα ἐννέα δικαίοις οἵτινες οὐ χρείαν ἔχουσιν μετανοίας |
8 ἢ τίς γυνὴ δραχμὰς ἔχουσα δέκα ἐὰν ἀπολέση̨ δραχμὴν μίαν οὐχὶ ἅπτει λύχνον καὶ σαροι̃ τὴν οἰκίαν καὶ ζητει̃ ἐπιμελω̃ς ἕως οὑ̃ εὕρη̨ |
9 καὶ εὑρου̃σα συγκαλει̃ τὰς φίλας καὶ γείτονας λέγουσα συγχάρητέ μοι ὅτι εὑ̃ρον τὴν δραχμὴν ἣν ἀπώλεσα |
10 οὕτως λέγω ὑμι̃ν γίνεται χαρὰ ἐνώπιον τω̃ν ἀγγέλων του̃ θεου̃ ἐπὶ ἑνὶ ἁμαρτωλω̨̃ μετανοου̃ντι |
11 εἰ̃πεν δέ ἄνθρωπός τις εἰ̃χεν δύο υἱούς |
12 καὶ εἰ̃πεν ὁ νεώτερος αὐτω̃ν τω̨̃ πατρί πάτερ δός μοι τò ἐπιβάλλον μέρος τη̃ς οὐσίας ὁ δὲ διει̃λεν αὐτοι̃ς τòν βίον |
13 καὶ μετ' οὐ πολλὰς ἡμέρας συναγαγὼν πάντα ὁ νεώτερος υἱòς ἀπεδήμησεν εἰς χώραν μακράν καὶ ἐκει̃ διεσκόρπισεν τὴν οὐσίαν αὐτου̃ ζω̃ν ἀσώτως |
14 δαπανήσαντος δὲ αὐτου̃ πάντα ἐγένετο λιμòς ἰσχυρὰ κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην καὶ αὐτòς ἤρξατο ὑστερει̃σθαι |
15 καὶ πορευθεὶς ἐκολλήθη ἑνὶ τω̃ν πολιτω̃ν τη̃ς χώρας ἐκείνης καὶ ἔπεμψεν αὐτòν εἰς τοὺς ἀγροὺς αὐτου̃ βόσκειν χοίρους |
16 καὶ ἐπεθύμει χορτασθη̃ναι ἐκ τω̃ν κερατίων ὡ̃ν ἤσθιον οἱ χοι̃ροι καὶ οὐδεὶς ἐδίδου αὐτω̨̃ |
17 εἰς ἑαυτòν δὲ ἐλθὼν ἔφη πόσοι μίσθιοι του̃ πατρός μου περισσεύονται ἄρτων ἐγὼ δὲ λιμω̨̃ ὡ̃δε ἀπόλλυμαι |
18 ἀναστὰς πορεύσομαι πρòς τòν πατέρα μου καὶ ἐρω̃ αὐτω̨̃ πάτερ ἥμαρτον εἰς τòν οὐρανòν καὶ ἐνώπιόν σου |
19 οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθη̃ναι υἱός σου ποίησόν με ὡς ἕνα τω̃ν μισθίων σου |
20 καὶ ἀναστὰς ἠ̃λθεν πρòς τòν πατέρα ἑαυτου̃ ἔτι δὲ αὐτου̃ μακρὰν ἀπέχοντος εἰ̃δεν αὐτòν ὁ πατὴρ αὐτου̃ καὶ ἐσπλαγχνίσθη καὶ δραμὼν ἐπέπεσεν ἐπὶ τòν τράχηλον αὐτου̃ καὶ κατεφίλησεν αὐτόν |
21 εἰ̃πεν δὲ ὁ υἱòς αὐτω̨̃ πάτερ ἥμαρτον εἰς τòν οὐρανòν καὶ ἐνώπιόν σου οὐκέτι εἰμὶ ἄξιος κληθη̃ναι υἱός σου |
22 εἰ̃πεν δὲ ὁ πατὴρ πρòς τοὺς δούλους αὐτου̃ ταχὺ ἐξενέγκατε στολὴν τὴν πρώτην καὶ ἐνδύσατε αὐτόν καὶ δότε δακτύλιον εἰς τὴν χει̃ρα αὐτου̃ καὶ ὑποδήματα εἰς τοὺς πόδας |
23 καὶ φέρετε τòν μόσχον τòν σιτευτόν θύσατε καὶ φαγόντες εὐφρανθω̃μεν |
24 ὅτι οὑ̃τος ὁ υἱός μου νεκρòς ἠ̃ν καὶ ἀνέζησεν ἠ̃ν ἀπολωλὼς καὶ εὑρέθη καὶ ἤρξαντο εὐφραίνεσθαι |
25 ἠ̃ν δὲ ὁ υἱòς αὐτου̃ ὁ πρεσβύτερος ἐν ἀγρω̨̃ καὶ ὡς ἐρχόμενος ἤγγισεν τη̨̃ οἰκία̨ ἤκουσεν συμφωνίας καὶ χορω̃ν |
26 καὶ προσκαλεσάμενος ἕνα τω̃ν παίδων ἐπυνθάνετο τί ἂν εἴη ταυ̃τα |
27 ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ ὅτι ὁ ἀδελφός σου ἥκει καὶ ἔθυσεν ὁ πατήρ σου τòν μόσχον τòν σιτευτόν ὅτι ὑγιαίνοντα αὐτòν ἀπέλαβεν |
28 ὠργίσθη δὲ καὶ οὐκ ἤθελεν εἰσελθει̃ν ὁ δὲ πατὴρ αὐτου̃ ἐξελθὼν παρεκάλει αὐτόν |
29 ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἰ̃πεν τω̨̃ πατρὶ αὐτου̃ ἰδοὺ τοσαυ̃τα ἔτη δουλεύω σοι καὶ οὐδέποτε ἐντολήν σου παρη̃λθον καὶ ἐμοὶ οὐδέποτε ἔδωκας ἔριφον ἵνα μετὰ τω̃ν φίλων μου εὐφρανθω̃ |
30 ὅτε δὲ ὁ υἱός σου οὑ̃τος ὁ καταφαγών σου τòν βίον μετὰ πορνω̃ν ἠ̃λθεν ἔθυσας αὐτω̨̃ τòν σιτευτòν μόσχον |
31 ὁ δὲ εἰ̃πεν αὐτω̨̃ τέκνον σὺ πάντοτε μετ' ἐμου̃ εἰ̃ καὶ πάντα τὰ ἐμὰ σά ἐστιν |
32 εὐφρανθη̃ναι δὲ καὶ χαρη̃ναι ἔδει ὅτι ὁ ἀδελφός σου οὑ̃τος νεκρòς ἠ̃ν καὶ ἔζησεν καὶ ἀπολωλὼς καὶ εὑρέθη |