1 Fortis in bello Iesus filius Nun,
successor Moysi in prophetis,
qui fuit secundum nomen suum |
2 maximus in salutem electorum Dei,
qui vindicet in insurgentes hostes,
ut heredem faciat Israel. |
3 Quam gloriam adeptus est in tollendo manus suas
et iactando contra civitatem acinacem! |
4 Quis ante illum restitit?
Nam bella Domini ipse perduxit. |
5 An non in manu eius impeditus est sol,
et una dies facta est quasi duo? |
6 Invocavit Altissimum potentem
in oppugnando inimicos undique;
et audivit illum magnus Dominus
in saxis grandinis virtutis valde fortis. |
7 Impetum fecit contra gentem hostilem
et in descensu perdidit contrarios, |
8 ut cognoscant gentes armaturam eius,
quia contra Deum bellum eorum est:
etenim secutus est a tergo Potentis. |
9 Et in diebus Moysi misericordiam fecit,
ipse et Chaleb filius Iephonne,
stare contra congregationem,
prohibere gentem a peccatis
et perfringere murmur malitiae. |
10 Ideo et ipsi duo liberati sunt
a numero sescentorum milium peditum,
ut inducerent illos in hereditatem,
in terram, quae manat lac et mel. |
11 Et dedit Dominus ipsi Chaleb fortitudinem,
et usque in senectutem permansit illi,
ut ascenderet in excelsum terrae locum;
et semen ipsius obtinuit hereditatem, |
12 ut viderent omnes filii Israel
quia bonum est obsequi Domino. |
13 Et iudices singuli suo nomine,
quorum non est corruptum cor,
qui non aversi sunt a Domino: |
14 sit memoria illorum in benedictione, et ossa eorum pullulent de loco suo, |
15 et nomen eorum renovet
filiis illorum sanctorum virorum. |
16 Dilectus a Domino suo Samuel
propheta Domini instituit imperium
et unxit principes in gente sua. |
17 In lege Domini congregationem iudicavit,
et visitavit Deus Iacob,
et in fide sua probatus est propheta; |
18 et cognitus est in verbis suis fidelis in visione. |
19 Et invocavit Dominum omnipotentem,
in oppugnando hostes circumstantes undique,
in oblatione agni lactentis. |
20 Et intonuit de caelo Dominus
et in sonitu magno auditam fecit vocem suam |
21 et contrivit principes Tyriorum
et omnes duces Philisthim. |
22 Et ante tempus dormitionis aeternae
testimonium praebuit in conspectu Domini et christi eius:
“ Pecunias et usque ad calceamenta
ab omni carne non accepi ”;
et non accusavit illum homo. |
23 Et, postquam dormivit, prophetavit
et notum fecit regi et ostendit illi finem vitae suae
et exaltavit vocem suam de terra in prophetia
ad delendam impietatem gentis.
|
