1 Simon, Oniae filius, sacerdos magnus,
qui in vita sua suffulsit domum
et in diebus suis corroboravit templum. |
2 Templi etiam altitudo ab ipso fundata est,
substructura elata parietis templi. |
3 In diebus ipsius excisa est piscina aquarum,
lacus, quasi maris superficies eius. |
4 Qui curavit gentem suam a latrone
et firmavit eam ab obsidione. |
5 Quam gloriosus apparuit, cum prospiceret e tabernaculo
in egressu domus velamenti! |
6 Quasi stella matutina in medio nebulae
et quasi luna plena in diebus festi |
7 et quasi sol refulgens super templum Dei. |
8 Quasi arcus refulgens inter nebulas gloriae
et quasi flos rosarum in diebus vernis
et quasi lilia, quae sunt in transitu aquae,
et quasi flos Libani in diebus aestatis; |
9 quasi ignis effulgens et tus ardens in igne, |
10 quasi vas auri solidum
ornatum omni lapide pretioso, |
11 quasi oliva pullulans fructibus
et cupressus in nubes se extollens,
in accipiendo ipsum stolam gloriae et vestiri eum in consummationem magnificentiae. |
12 In ascensu altaris sancti,
cum gloriam daret peribolo sanctuarii |
13 et acciperet partes de manu sacerdotum,
et ipse stans iuxta aram,
et circa illum corona fratrum,
quasi plantatio cedri in monte Libano, |
14 sic circa illum steterunt quasi rami palmae
omnes filii Aaron in gloria sua. |
15 Oblatio autem Domini in manibus ipsorum
coram omni synagoga Israel,
et consummatione fungens in ara,
ordinans oblationem Omnipotentis. |
16 Porrexit manum suam in libatione
et libavit de sanguine uvae; |
17 effudit in fundamento altaris
odorem divinum excelso Principi. |
18 Tunc exclamaverunt filii Aaron,
in tubis productilibus sonuerunt
et auditam fecerunt vocem magnam
in memoriam coram Deo altissimo. |
19 Tunc omnis populus simul properaverunt
et ceciderunt in faciem super terram
adorare Dominum Deum suum
et dare preces omnipotenti Deo excelso. |
20 Et laudaverunt psallentes in vocibus suis,
et magnus resonabat cantus suavitatis plenus. |
21 Et rogavit populus Dominum excelsum in prece coram Misericorde,
usque dum perfectus est honor Domini;
et munus suum perfecerunt. |
22 Tunc descendens manus suas extulit
in omnem congregationem filiorum Israel
dare benedictionem Domini in labiis suis
et in nomine ipsius gloriari; |
23 et iteraverunt adorationem suam,
ut acciperent benedictionem Altissimi. |
24 Et nunc benedicite Deum omnium,
qui magna facit in omni terra,
exaltans dies nostros a ventre matris nostrae
et faciens nobiscum secundum suam misericordiam. |
25 Det nobis iucunditatem cordis
et fieri pacem in diebus nostris in Israel per dies sempiternos; |
26 credere Israel nobiscum esse Dei misericordiam,
ut liberet nos in diebus nostris. |
27 Duas gentes odit anima mea,
tertia autem non est quidem gens: |
28 qui sedent in monte Seir et Philisthim
et stultus populus, qui habitat in Sichimis. |
29 Doctrinam sapientiae et disciplinae
scripsit in codice isto Iesus filius Sirach, Ierosolymita,
qui effudit sapientiam de corde suo. |
30 Beatus, qui in istis versatur sermonibus;
qui ponit illa in corde suo, sapiens erit semper. |
31 Si enim haec fecerit, ad omnia valebit,
quia timor Domini vestigium eius est.
|
